Tangerine Dream ⇒ Albumy TD do omijania z daleka

[brood.k]

Ostatni post z poprzedniej strony:

Nie no, wiadomo że nie ograniczamy się do jednego gatunku W tej chwili np.akurat mnie naszło na wspominki i sobie puściłem Opeth a z techniawek i electro też sporo rzeczy lubię - np. :Wumpscut: - już nawet pomijając że mój poprzedni materiał był utrzymany w tej właśnie estetyce.
Tym niemniej, jakiś czas temu z Geronimo mieliśmy różnicę zdań na temat nazewnictwa gatunkowego. I tam uznałem,że rozwodzenie się nad tym,czy Klaus Schulze gra rock elektroniczny bądź nie, mija się (nadal tak sądzę) z celem. Imię i nazwisko KS jest synonimem muzyki jaką gra i tyle, jest w tym gatunku jednym z gigantów i nawet wsród laików jest kojarzony tak samo jak, ja wiem?... Metallica z heavy metalem?

Tyle że w przypadku o którym piszesz, to już jest brak kompetencji kogoś, kto wstawił właśnie takie płyty na taką a nie inną sklepową półkę..

[musman76]

czy Klaus Schulze gra rock elektroniczny bądź nie

Dla mnie to w odniesieniu do muzyki takich wykonawców jak Schulze czy TD jest w ogóle dość dziwne określenie, budzące pytanie, ile jest rocka w rocku elektronicznym - obawiam się, że niewiele. O ile zresztą TD zbliżyli się do tego rytmicznie i brzmieniowo na "Force Majeure" (w "Cloudburst Flight" szczególnie), o tyle u Klausa rockowego zacięcia jakoś nie kojarzę. Wprawdzie w pewnym sensie w klasycznej muzyce elektronicznej normą jest coś, co występuje też w rockowej (tzn. przesterowania), ale to tylko ogólna wspólna cecha, niedecydująca o całości.

[Belmondo]

Rozumiem że to jest żart który ma uwidocznić skalę problemu.

Nie, to nie jest zart.
W elektronice nie jest duzo lepiej. Czesto jest tak, ze podstawia sie muzykowi pod nos klawisze i prosi o zagranie partii jeszcze raz- 99% odpowiedzi- zrobie to w domu. Oczywiscie zrobione w domu znowu jest zle. A zle jest dlatego, ze delikwent nawet przez 30 sekund nie moze sie zmusic zeby wysluchac uwag, o zanotowaniu nie wspomne. Zmuszenie do zagrania na miejscu na klawiszach, nawet z podstawiona barwa, latwiej jest znalezc artyste, ktory umie spiewac.
Podstawia sie pod nos muzykowi software- pierwsze co robi, szuka presetow zamiast doslownie w kilkunastu ruchach skreowac naprawde proste brzmienie, a potem zagrac. No wlasnie, zagrac- oczywiscie olowkiem na ekranie, bo z reki to oczywiscie "nie ten feeling". Te czasy juz minely. Zdecydowanie lepiej wypadaja klawiszowcy z innych gatunkow, gdzie najczesciej syntezator jest tylko w tle.
Oczywscie skreowanie jakiejs ciekawej barwy, ktora sama "zyje", to dzisiaj to polega po prostu na przeszukiwaniu sampli, ktore ktos juz kiedys zrobil, bo co malo ktory wie co to jest oscylator i jak dziala.
Mozna by machnac reka, gdyby to byly wyjatki. Ale dzis wyjatkiem jest ktos, kto potrafi i cos zaprogramowac a potem zagrac, robiac to w sposob od pierwszego podejscia ciekawy.
Nie jest tez wyjatkiem to, ze czesto nawet zasluzeni tworcy powielaja swoje wlasne schematy. Mozna o tym napisac spory felieton. Tylko, ze malo kto nie zwiazany z tematem w to uwierzy.

Pozdr

[Geronimo]

Panowie,chodziło o to ,że był w Poznaniu 1983 roku jakiś plakat,na którym w odniesieniu do Klausa Schulze napisano,że jest gwiazdą rocka elektronicznego.To samo podobno mówił Jerzy Kordowicz w 1983 roku.Otóż pomyłka: Klaus Schulze nigdy solowo nie grał rocka elektronicznego.Nie mylmy pojęć.Jeśli już chcemy uściślać to była to klasyczna muzyka elektroniczna.I tyle.

A w rocku chodzi o gitary Panowie,głównie gitary elektryczne dobrze,dobitnie wyeksponowane.

[Belmondo]

A w rocku chodzi o gitary Panowie,głównie gitary elektryczne dobrze,dobitnie wyeksponowane.

Nie do konca.
Termin rock elektroniczny bardzo dobrze pasowal do tworczosci KS.

Pozdr

[Geronimo]

Pozostawiam powyższy post bez swojego komentarza.Niech się inni głowią z naszego forum nad tą pisaną przez nas zagadką.

Do miłego!

[esflores]

Schulze to zdecydowanie rockandrollowiec )), to się czuje, w sposobie traktowania tkanki muzycznej, ekspresji. Wystarczy sobie odtworzyć większość jego dzieł na poziomie głośności, który większość sąsiadów uwielbia ) Po za tym on w wywiadach nigdy nie ukrywał, że jego idolem jest, nie kto inny jak Jimi Hendrix.

[musman76]

Schulze to zdecydowanie rockandrollowiec

Tutaj nawet wycina solówki na Gibsonie kojarzonym zwłaszcza z AC/DC (a także z M. G., gwoli sprawiedliwości).

Nawiasem mówiąc, z powodu tych wszystkich stołów i blatów wygląda to zdjęcie trochę strasznie: jakby nie był na nim widoczny muzyk w otoczeniu instrumentów, tylko wszechwładny prezes i właściciel firmy w swoim biurze (ten fotel i cała reszta - jak w jakimś centrum dowodzenia), szalony naukowiec w swym laboratorium albo człowiek za pulpitami sterowniczymi w elektrowni. (I tak oto z TD, poprzez Klausa, schodzimy na Kraftwerk i już w ogóle robi się offtop. )

[ardgalen]

Termin rock-elektroniczny, jest wynikiem spostrzeżenia opartego na tym, że ten segment muzyczny wymyslili ludzie, którzy na początku grali gitarowego rocka, lub blusa. Poza tym jego istotą, podobnie jak w normalnej muzyce rockowej, są rockowe solóweczki, które szczególnie przekonującą wypadają dzieki analogom, jak i rockowa perkusja. Zauwazyłem, że większość klasyków uprawiających ten gatunek odcina się od terminu el-muzyki, gdyż twierdzą, że grając rocka, blusa, jazz lub mieszając te wyżej wymienione nurty, przy ewentualnym połączeniu go z popem, nie grają, nigdy nie grali i nie będą grać el-muzyki- to oświadczenie Sławka Łosowskiego. Klaus Schulze z kolei w jednym z wywiadów stwierdził, "od dawna nie robię muzyki elektronicznej, robię tylko muzykę na instrumentach elektronicznych. Edgar z kolei oswiadczył " nie jesteśmy kapelą elektroniczną, jesteśmy kapelą rockową grającą na instrumentach elektronicznych. Mógłbym jeszcze dodać oświadczenie Hansa Joachima Roedeliusa który dobitnie oświadczył, że nie lubi muzyki elektronicznej. co z tego wynika, ano to, iż w przypadku muzyki gitarowej twórcy i melomanii umieją uhierarchizować podgatunki na metal, rock progresywny, blues, hard-rock, czy nawet pop, czy jeszcze najstarszy gatunek rock'n roll . W przypadku el-muzy opinia publiczna bedąca pod wpływem mediów ma z tym problem, gdyż na przykładzie Jarra, techno ( trans, jungle,house czy może jeszcze ambient-ale tego nie jestem pewien), italo disco, space synth generalizuje ten gatunek jako stereotypową muzykę lekka łatwą i przyjemną o zabarwieniu komercyjnym. Skutkiem tego stalo się subiektywne ujęcie tego gatunku przez media, które determinuje zwłaszcza oponentów tej gałęzi muzycznej do krytycznego spojrzenia i uogólnienia,w postaci stwierdzeń, że na klawiszach nie da się grać rocka, bluesa czy jazzu. Na szczęście nie wszyscy podzielają ten pogląd. Co do uhierarchizowania rocka elektronicznego, to zauwazyłem, że też wewnętrznie można go uhierarchizować na podgatunki, oczywiście na początku Berliński elektroniczny rock. Wewnętrznie składa się on z podstawy czyli dekafonicznych metamuzycznych pomysłów Stockhausena, Cage, Varese, Shaffera, czy nawet naszego Witolda Lutosławskiego. Drugim składnikiem, są barokowe ornamentyki Bacha i string ostinatto Mozarta. Trzecim są sekwensery mające swoje korzenie w string ostinato. Czwartym stylistyka rockowa. W przypadku Ricochet, Rubycon TD możemy mówić o berlińskim elektronicznym rocku, natomiast w przypadku Cyclone, Force Majeure zastosował bym formułe Art-rocka. Termin ten kojarzy się z Rickiem Wakemanem, ot rockowe granie przesycone romantyczną aurą średniowiecznych eposów pełnych liryki epiki i dramatyczności grane oczywiście na klawiszach. Podobnie jak w przypadku berlina mamy ornamentykę, solóweczki, ale bez Stockhausena i sekwenserów. Oczywiście pamiętać musimy iż art-rock, jak i tez rock-symfoniczny utożsamiany z Oldfieldem wchodzi w skład wielkiej rodziny rocka-progresywnego. Tyle na razie mojej zakręcownej analizy.

[musman76]

ardgalen, przecież oświadczenia samych muzyków, nawet tych największych, nie znaczą jeszcze, że są oni nieomylni w postrzeganiu swej muzyki - a już na pewno nie mają one wpływu na to, jak ta muzyka jest postrzegana i klasyfikowana przez słuchaczy.

[ardgalen]

Może to i prawda, tym bardziej, że to w większości sami słuchacze okreslają z jakim gatunkiem maja do czynienia, nierzadko też sie myląc. z mojego ogródka naprzykład okresliłem twórczość Optical image-Toma Habesa, jako elektroiczny pop,rock-symfoniczny. Termin ten uknułem na podstawie tego, że gość miesa sekwencyjną elektronikę z popowymi melodyjkami, rockową perkusją, rockowymi solóweczkami, orkiestrowymi samplami i to wszystko jest epickie wielowątkowe na przemian z ekspresjonistycznymi i impresyjnymi tematami, które zmieniaja sie jak w kalejdoskopie. To tak jakbyś zmieszał td optical race, z Mike Oldfield Amarok, to tego Jerry Goldsmith, orkiestrowy Chris Franke i brzmienia z laserdance. Bardzo oryginalne.

[PM7]

Spór o nazwy potoczne, czyli z natury nieprecyzyjne.

[Belmondo]

ardgalen, przecież oświadczenia samych muzyków, nawet tych największych, nie znaczą jeszcze, że są oni nieomylni w postrzeganiu swej muzyki - a już na pewno nie mają one wpływu na to, jak ta muzyka jest postrzegana i klasyfikowana przez słuchaczy.

Wydaje mi sie, ze mylisz dwie kwestie. Czym innym jest definicja terminu, a czym innym postrzeganie i klasyfikowanie przez sluchaczy. 90% spoleczenstwa kojarzy disco polo z muzyka elektroniczna.
Kojarzenie rocka z gitarami, to daleko idace uproszczenie. Ale o tym juz kiedys bylo tu na forum.

[PM7]

kiem tego stalo się subiektywne ujęcie tego gatunku przez media, które determinuje zwłaszcza oponentów tej gałęzi muzycznej do krytycznego spojrzenia i uogólnienia,w postaci stwierdzeń, że na klawiszach nie da się grać rocka, bluesa czy jazzu. Na szczęście nie wszyscy podzielają ten pogląd.

Można im pokazać w 3:48

http://www.youtube.com/watch?v=FrcsAXJGTKA

[ardgalen]

doskonałe, żeby Edgar tak zagrał jak ten Kebu tylko, że na mellotronie, wnosi na koncerty jego replikę, mógłby zaskoczyć fanów, jak za dawnych czasów.

[Belmondo]

doskonałe, żeby Edgar tak zagrał jak ten Kebu tylko, że na mellotronie, wnosi na koncerty jego replikę, mógłby zaskoczyć fanów, jak za dawnych czasów.

W koncu stac go

[PM7]

Nie ma co ubolewać nad kimś kto miał już swoje 5 minut i nadal ma nazwisko które daje mu możliwości. Trzeba popierać tych którzy dobrze rokują.

[musman76]

Jeszcze a propos terminu rock elektroniczny: na YT jest nagranie, w którym Tangerine Dream określeni są jako progressive space rock electronica band.

[station55]

...a'propos rock'a elektronicznego - właśnie odsłuchałem (poraz pierwszy, no i nie łudźmy się - ostatni) ich kolejny taśmowy produkt - "Blue Dawn". Zanim odpaliłem pierwszy kawałek wziąłem tradycyjnie głęboki oddech, jednocześnie nie nastawiając się na jakieś niesamowite doznania artystyczne. No i przypadek potwierdził rzecz jasna regułę. Grając coś takiego wyobrażam sobie jak Edgar przysypia przy klawiszach i co minutę mniej więcej podrywa się aby uderzyć na chwilę "gdzieś indziej". Krótko - zmasakrowany, synth-perkusyjny rytm wynaleziony i wdrożony przez niego już dawno temu a do tego kompletnie bezmyślny ciąg nut, właściwie który można nazwać jedynie czystą wariacją tworzoną na miejscu. Prościutka perkusja toczy się dalej a Edgar "wali" akordy, które akurat "mu pasują". Wplata w to gdzieniegdzie gitarkę, która jest jedynym jaśniejszym obszarem w tej czarnej dziurze. I tak w kółko. Na ocenę - dobry - zasługuje wyjątkowo jeden utwór - "Food for the Gods" wkraczający na chwilę w dobre lata 80-te, gdzie wszystko jest wreszcie przemyślane, rozplanowane z głową. Na chwilę odnoszę nawet wrażenie, że pasuje mi to do mistycznych klimatów Runestone. Szkoda, że utwór ten nie ma szans uratować reszty materiału z tej płyty. Nie ma co dalej się rozpisywać o tym krążku, bo jest on z tego samego worka el-miernoty co najwyżej. Jedyny plus jaki znajduję w tym czymś to źródło wyciszonego background'u dla jakiegoś spotkania biznesowego w przytulnej restauracji, gdzie nikt nie zwraca uwagi "co tam akurat leci, ważne, że coś tam w tle plumka". W każdym bądź razie krążek dodaję go do listy kolejnych TD-nieporozumień czyli produkcji do omijania szerokim łukiem.

Wasz świeżo-zmasakrowany recenzent Maciej

[Geronimo]

wszystkie płyty TD z ostatnich co najmniej 2 dekad to albumy bez żadnej historii.

[Grzegorz S.]

Dla mnie osobiście ostatni studyjny album to Le Parc, koncertowy to Poland a płyta z muzyką filmową to Near Dark. Underwater Sunlight, Tyger, Optical Race dwie dekady temu, słuchałem tylko z rozpędu. Ale tu juz było mydlane brzmienie.