Rock Progresywny ⇒ THE ALAN PARSONS PROJECT

[wojcik2202]

Jest taka książka Piotra Kosińskiego "Herosi Elektronicznego Rocka" (1985) - pamiętam to była pierwsza okazja w moim przypadku ,poczytania o Alanie P i jego ważnym wkladzie w rozwój muzyki rockowej - wiadomo jako inżynier dzwięku partycypował w nagraniach The Beatles oraz Pink Floyd.Jeśli chodzi o mój typ najambitniejszej pozycji w dyskografii tej grupy to na pierwszym miejscu "Tales of Mystery and Imagination Edgar Allan Poe" - perfekcyjnie zrealizowana muzyka znakomicie dopasowana jest do niesamowitych opowiadań Edgara Alana Poe

http://www.youtube.com/watch?v=08W0CPxaamk -

[Azeroth]

Znam tylko i wyłącznie Tales of Mystery... Bardzo cenię tą płytę za rewelacyjne wyważenie muzyki klasycznej, orkiestry, z estetyką rocka. Niektóre utwory kojarzą się trochę z Beatlesami. Czy później zespół nagrał jeszcze coś równie ciekawego??

[wojcik2202]

Znam tylko i wyłącznie Tales of Mystery.

U... to przed tobą mnóstwo odkrywania ...ja oprócz tej pierwszej ,uwielbiam takie oto albumy" The Alan Parsons......" :
"Turn of friendly card"
"Gaudi"
"Ammonia Avenue"
"I robot"

A tu mój ukochany fragment z albumu "Gaudi" - nie tylko Edgar Froese był zafascynowany Gaudim...
http://www.youtube.com/watch?v=LaS-SB5L5KY

[cykoelektryko]

A tu mój ukochany fragment

A tu mój ulubiony fragment z twórczośi Parsonsa http://www.youtube.com/watch?v=3tMUgP_C2q0

[esflores]

To bardzo ciekawa postać. Miałem kumpla, który miał stały dopływ płyt głównego nurtu i pamietam jak otwieraliśmy "pieczatkę" (tak sie mówiło o zafoliowanybh i nie otwartych płytach) tego pierwszego Parsonsa. Nie mielismy pojęcia kto zacz ale muzyka była niesamowita - potem słuchaliśmy juz każdego albumu - tak gdzies do połowy lat 80-tych.
Ta muzyka to zasługa studyjnych ogrywaczy bądź tych, którzy nie mieli stałego zespołu. Bez Eric'a Woolfson'a głównego kompozytora i "orkierstratora", Colina Blunstone'a, Steva Harley'a, Ian'a Bairnsona i wielu innych Allan nie osiągnął by takiego sukcesu. Zawsze czekało sie na ten instrumentalny kawałek z każdej płyty a i reszta była ładniutka taka, że dziewczyny, które nam czasami towarzyszyły nie uciekały zaraz z pokoju i dopijaliśmy jakieś wytrawne winko rozmarzeni -ach takie to były czasy.
Parsons skręcił póżniej rozstawszy sie z Woolfsonem ( który kontynuował kierunek -świetna Freudiana!!) w strone elektronicznego rocka i nazwał swój zespól THE ALAN PARSONS band nawet Gilmoura tez ciagał - zna kto te płyty? bo ja niestety juz nie.

Natomiast znam z tego kręgu innych ciekawych ludzi - polecam znakomite płyty Mike'a Batt'a , szczególnie Tarot suite a także niesamowite dzieło Jeffa Wayne'a Wojna światów.
Oni wszyscy zatrudniali spore grupy muzyków np. mój cichy ulubieniec Chris Spedding a także orkiestry. Bardzo barwna, wyrafinowana i ciekawa muzyka - warta poznania.

[esflores]

Niestety E.Woolfson opuścił ten nie dla wszystkich przyjazny padół - tworzy teraz dla innej publiczności. Poszukajcie jego płyt - może niewiele to ma wspólnego z elektroniką - ale facet miał niezwykły talent do orkiestracji i czasami z błahych melodyjek wyczarowywał świetne - "bogate" mini symfonie.

[wojcik2202]

Teraz już Eric gra w tej największej orkistrze ,tam wysoko - wielkie dzięki mistrzu Woolfson za te piękne kompozycje........
http://www.youtube.com/watch?v=R0WhKwiwNSk

[esflores]

Alan Parsons Project był znany z tego, że nigdy nie koncertował. Na każdej płycie bowiem śpiewała i grała inna grupa muzyków a i Alan jest przecież "zwierzęciem" studyjnym. Tak więc jako APP nigdy nie koncertował. Pojechał w trasę jako AP Band ale to już inny rozdział.
I oto opublikował znakomity koncert z Madrytu 2004 rok. I zagrali wszystko co najlepsze z tych wspaniałych płyt. Te utwory tak różnorodne, pełne smaczków aranżacyjnych, szczególików i pełnego brzmienia orkiestrowego - to zadanie bardzo trudne do zagrania na żywo. ( Tak a propo za orkiestrację odpowiadał Andrew Powell a Eric Woolfson był współkompozytorem i muzykiem).
No ale Parsons to zawodowiec - zaangażował mało znanych muzyków ale wyśmienitych - do tego każdy musiał umieć śpiewać. Na koncercie śpiewają więc wszyscy łącznie z liderem osiągając pożądaną różnorodność.
Te przeurocze utwory na żywo tylko zyskują, Maestro Parsons w długim czarnym płaszczu, znakomity gitarzysta, brawurowe interpretacje - niektóre utwory przedłużone inaczej zaakcentowane. Wszystko z niezwykłą dbałością i angielska precyzją
Polecam!!!


A tu fragment - marna jakość - http://www.youtube.com/watch?v=WYKw6q7QOrw

[pmrudz]

Przypomina mi się wypowiedź Nicka Masona, że w momencie kiedy przez jakieś obiekcje Watersa Alan Parsons przestał z nimi współpracować przy nagrywaniu płyt, a sam zaczął nagrywać swoje, on wraz z Rickiem Wrightem i Davidem Gilmourem zasłuchiwali się w płytach APP i nie mogli wyjść z podziwu i zazdrości, jakie brzmienie oni osiągają, jaki poziom kompozycji, zmysł melodyczny, itp...

[zabapinkfloyd]

1976 - TALES OF MYSTERY AND IMAGINATION
1977 - I ROBOT
1978 - PYRAMID
1979 - EVE
1980 - THE TURN OF A FFRIENDLY CARD
1982 - EYE IN THE SKY
1984 - AMMONIA AVENUE
1984 - VULTURE CULTURE
1985 - STEREOTOMY
1987 - GAUDI

Niesamowity duet warto o nich trochę poczytać i dowiedzieć się kim byli.

ALAN PARSONS:
1993 - TRY ANYTHING ONCE
1995 - THE VERY BEST LIVE
1996 - ON AIR
2010 - EYE 2 EYE-LIVE IN MADRID

ERIC WOOLFSON poszedł w trochę inną stroną acz też muzyczną ta jednak nie jest tą która mi ............ ale przesłuchałem jego wszystkie płyty.

[Sublime]

W sumie Alan Parsons Project specjalnie mnie nie grzeje, choć zagotowała mnie wieść o tym, że został umieszczony w dziale rocka progresywnego... Znam jedynie "I Robot", i pierwsze dwa utworki rzeczywiście są całkiem niezłe - bo reszta już jest w dość oczywisty sposób nijaka i dość przyjaźnie brzmiąca w radiu zapewne.

[zabapinkfloyd]

Grupa jest wymieniana wszędzie jako progresywna grupa rockowa, rock progresywny to bardzo szeroki gatunek także raczej było to w dobrej wierze natomiast zespół charakteryzuje się spokojną i miłą w słuchaniu muzyką. Pominiecie takiego duetu geniuszy byłoby dużym błędem. To fajna przeciwwaga do zespołów które grają ostrego rocka progresywnego. W ich muzyce jest sporo ''magii"